De foto's die Opstelten voor ons achterhoudt





 

Voor de minister van Veiligheid en Justitie zijn er twee groepen verkeersovertreders. In de eerste groep zitten u en ik. Na een overtreding krijgen we een boete thuisgestuurd, en als we niet betalen hebben we een groot probleem. De tweede groep kan vrolijk lachen naar de snelheidscamera's en het gaspedaal nog wat dieper intrappen, zonder ooit een boete te zien.

Die tweede groep, dat zijn automobilisten met een auto met buitenlands kenteken. Een gevoelig onderwerp voor Opstelten, weet ik inmiddels. Bij het ministerie Veiligheid en Justitie zitten de luiken potdicht en de minister houdt inmiddels zelfs de rechter voor de gek.

Dat zit zo. In de zomer van 2013 meldt een bron me dat flitsfoto's van veel buitenlandse kentekens verdwijnen zonder dat er iets mee wordt gedaan. De computer herkent ze niet, dus komt er een agent aan te pas. Die ziet de herkomst van het kenteken, en... gooit de foto in het 'ronde archief'. Dat is ambtenarentaal voor de prullenbak.

Natuurlijk. Die snelheidscamera's hangen er al lang niet meer alleen voor de verkeersveiligheid. Het gaat om de, volgens de rijdende rechter, 'verrotte één miljard euro' die het CJIB moet binnenharken. En het opsporen van buitenlandse automobilisten kost meer dan het oplevert.

Maar de overheid doet verrassend weinig moeite om deze gelijke gevallen gelijk te behandelen. Justitie zoekt niet in de database van de Belastingdienst (wegenbelasting), klopt niet aan bij gemeentes (parkeervergunningen), huurt geen internationaal incassobureau in, en houdt zelfs geen overzicht bij van notoire wegpiraten met buitenlands kenteken. Justitie doet, voor zover ik kan nagaan, helemaal niets.

Reden genoeg de inhoud van de justitiële prullenbak op te vragen: ik schreef minister Opstelten een vriendelijke brief met de vraag hoeveel kentekens uit welke landen waar en voor welke overtreding geflitst zijn. Dat was in september 2013. De klap waarmee Opstelten de deur dichtgooide moet tot in de wijde omtrek te horen zijn geweest.

Eerst antwoordde het ministerie te laat met informatie waarom ik niet had gevraagd. Weer maanden later beweert het ministerie dat de digitale foto’s dermate beroerd zijn opgeslagen dat levering niet mogelijk is. Zo rollen we vechtend de rechtbank in, waar de ambtenaren van Opstelten screenshots van de prullenbak onder de neus van een argwanende rechter duwt. Zo dicht bij de foto's waren we nog niet geweest.

Echt grof werd het na de uitspraak van de rechter. Die zette haar bedenkingen, ter zitting duidelijk uitgesproken, om in een glashelder vonnis: Opstelten moest zijn huiswerk opnieuw doen. En wat deed de minister? Die deed alsof de screenshots niet bestonden, de zitting niet had plaatsgevonden en de rechter nooit uitspraak had gedaan. Dwars tegen alle logica, de rechterlijke macht, en de Wet openbaarheid van bestuur in schreef hij dat we met ons verzoek bij de politie moesten zijn. Of we daar wilden aankloppen.

Dat hebben we gedaan. De voorspelbare weigering kwam verrassend snel. Dus lopen er nu twee procedures van RTL Nieuws, bij de politie en bij het ministerie, met de simpele vraag om informatie over dezelfde stapel foto's.

Wat bezielt minister Opstelten om een uitspraak van de rechter te negeren? Zou de betalingsbereidheid meespelen van de mensen die wél de boetes thuisgestuurd krijgen? Zou het zijn dat het de minister van law and order niet helemaal lekker zit dat een groep overtreders systematisch wordt ontzien? We stuurden afgelopen december een brief van treurnis, maar het heeft de minister nog niet behaagd te antwoorden.

Wordt vervolgd.

 
 
Bron: RTL Nieuws
 
  20-2-2015  


|

FlitsKaart