Het fijne van Word is, dat als je een spellingsfout maakt, dan wordt dat automatisch gecorrigeerd. Maar als Word een woord niet kent, dan is autocorrectie meedogenloos en corrigeert jou woord in iets waar je volstrekt niet op zit te wachten. De creatieve en volhardende schrijver krijgt weliswaar een hekel aan Word, maar Word zal de schrijver toch echt niet kunnen tegenhouden om bijvoorbeeld een mooie column te schrijven voor de website van Flitsservice.nl.



Een politiek proces kan heel erg ondoorzichtig zijn voor velen en het is daarom bijzonder lastig om dit uit te leggen. Ik houd mij niet alleen bezig met het verzamelen van allerlei wetenswaardigheden over verkeerszaken, ook de processen kunnen mijn interesse wekken. Ik ontdekte hierin een cyclus; een politieke cyclus dus.



Dit kwam eigenlijk omdat ik mijzelf de vraag stelde: "Waarom doe ik dit eigenlijk?"



De reden waarom ik "Flitsland" doe, is vanuit onvrede die ik afmeet op mijn persoonlijke normen en waarden. Ik hecht namelijk veel waarde aan eerlijkheid en die eerlijkheid is ver te zoeken in verkeersland. Het draait namelijk om twee dingen: geldverdienen en smoesjes. Daarbij stoor ik mij nog niet eens zozeer aan dat geldverdienen, maar meer aan de smoesjes die bedoelt zijn om de bevolking in eerste instantie in verwarring te brengen om haar te kunnen paaien.



Goed, daar gaan we dan. Wetgeving schijnt gemaakt te zijn om een probleem op te lossen, hoewel er natuurlijk een verschil bestaat tussen het probleem dat de maatregel oplost en het probleem dat men met diezelfde maatregel *probeert* op te lossen. Daarbij kan een maatregel ook nog eens onbedoeld een derde probleem oplossen waar de makers van de maatregel nooit aan hadden gedacht. Verwarrend nietwaar? Dat is nu politiek, spreken in generalisaties zodat niemand er nog een bal van begrijpt.



Concreet, er was ooit een verkeersveiligheidsprobleem, dat men wilde oplossen met een aantal maatregelen, waaronder het instellen van een snelheidslimiet. De snelheidslimiet was niet alleen probleemoplossend voor verkeersonveiligheid, maar ook voor de oliecrisis en de milieuproblematiek. Een ander probleem dat opgelost werd, toen Spee aan de macht kwam, was het probleem van de overheidsbegroting. Handhaving van de makkelijke overtredingen blijkt namelijk een bijdrage te leveren aan dit begrotingsprobleem. Daarom rapporteert het CJIB dat de meeste bekeuringen in 2001 uitgeschreven werden voor overtredingen in snelheid en parkeren - de makkelijke overtredingen dus.



Een waarschuwing voor de toekomst: U heeft gezien dat het afschaffen van het kwartje van Kok niet meer mogelijk was omdat de overheidsbegroting hiervan veels te afhankelijk is geraakt. Hoe denkt U dat dit met de opbrengsten van het snelheidsbeleid zit? Jawel, onze samenleving is hier inmiddels veels te afhankelijk van geworden! Want volgens de Europese regels mogen de belastingstarieven niet verhoogd worden, dus hoe denkt U dat die gelden in godsnaam in de staatskas moeten stromen? De verwachte opbrengsten van snelheidsovertredingen in het jaar 2002: 524 miljoen Euro, dat is ruim 1.1 miljard gulden.



Handhaving van snelheidsovertredingen hebben ook een visionair probleem opgelost. Een organisatie als 3VO houdt namelijk na het landelijk uitvoeren van haar "Kijk op de Wijk" projectplan, niet bijzonder veel materiaal meer over om nog voor te strijden. Het trieste verhaal van een idealistische organisatie die opgeheven moest worden toen Nederland te veilig werd - dat kon natuurlijk niet door de beugel! Nee, het snelheidshandhavingsbeleid trok 3VO aan om een nieuwe visie te ontwikkelen. Naar buiten toe een visie in veiligheid, in de bestuurlijke kringen van 3VO zelf, een visie van continuiteit. Dacht je nu echt dat 3VO eindelijk opgeheven kon worden omdat Nederland nu eindelijk veilig is? In your dreams!



Voor degenen die ruzie zoeken in de Rijkswaterstaatskringen is de volgende uitspraak een *bewezen* succes: "Nederland is toch af?"



Een adviseur komt in een bedrijf nog wel eens mensen tegen die bang zijn om hun baan te verliezen. Deze mensen gaan altijd op zoek naar een excuus waardoor zij belangrijk gevonden worden en hun arbeidscontract kunnen voortzetten. Ditzelfde effect zie je dus terug in de bestuurlijke kringen van 3VO (en anderen!), die haar bestaansrecht direct ontleent aan een strijd. Maar dat geldt natuurlijk ook voor flitsservice. Echter Flitsservice gaat niet op zoek naar een nieuwe strijd om de continuiteit te kunnen garanderen. Als de problematiek in het verkeersbeleid nu eindelijk eens zouden worden aangepakt, dan kunnen we onze vrije tijd eindelijk eens anders besteden!



Nee, we hebben het al druk genoeg. En dat komt omdat we het politieke proces op dit moment nog niet beheersen. Dan wil ik maar meteen even vermelden dat iedereen die zin heeft om een bijdrage te leveren, van harte welkom is; einde reclameboodschap.



Een andere vraag die ik mijzelf stel is, waarom zoek ik "dit of dat" eigenlijk uit voor Flitsland? Het antwoord is te vinden in de politieke cyclus waarin we verzijld zijn geraakt.



Wat is nu die politieke cyclus? Als we eerst eens kijken naar de spelers, dan komen we waarschijnlijk meer te weten. De spelers die we tegenkomen zijn meestal idealisten en een echte idealist is altijd bezig met een strijd. Daarbij kun je verschil maken tussen beginners en gevorderden. Een beginner is emotioneel, terwijl een gevorderde meestal rationeel is. Noot voor de psychologen onder ons: een beginner laat zijn kennis voeden door emotie, terwijl een gevorderde zijn emotie laat voeden door kennis. Door dat laatste zijn wij in Flitsland altijd bezig met een competentiestrijd - wie weet het meest en welke weetjes zijn het meest betrouwbaar.



Dit zien we dus ook terug in verkeersland en alles wat er omheen hangt. Een idealist is namelijk bezig met het halen van het eigen gelijk. Dit wordt meestal gedaan door heel veel kennis te verzamelen en dat aan iemand te laten zien met de opmerking: "Ik heb iets ontdekt!". De strijdlustige opponent van die idealist, zoekt vervolgens ook naar kennis die hij aan onze idealist laat zien. De opponent zegt dan natuurlijk: "Nou, het valt toch echt wel mee wat je allemaal beweert.". De idealist pleegt liever zelfmoord dan dit over zijn kant te laten gaan en verzamelt vervolgens nieuwe kennis die hij weer aan zijn opponent laat zien. De opponent gaat vervolgens ook weer op zoek naar kennis om die vermaledijde idealist eens zijn lesje te leren.



Het bovenstaande is in een notedop precies het proces waar we in flitsland tegenaan lopen. En dat is dan de discussie-cyclus. Het eerste pro-flitsargument was verkeersveiligheid, het tweede argument was milieu, het derde argument was geluidsoverlast en het vierde argument gaat over verkeersdoden onder dieren. De volgende argumenten zijn ongetwijfeld de seniorenproblematiek, en de wegdekslijtage. Iedere keer als Flitsland de pro-flits-argumenten van de overheid, de politie en de verkeersorganisaties kan weerleggen, dan gaat men weer op zoek naar nieuwe argumenten om het eigen gelijk te behalen. Zolang de discussie loopt, blijft het beleid in de huidige vorm bestaan. We zoeken hier dus naar een doorbraak.



Er is ook een cyclus in methodieken. Word corrigeert ongewenst mijn woorden, maar met mijn creativiteit en doorzettingsvermogen, overwin ik Word. Zoals je autocorrectie in Word kunt uitzetten, kun je een flitspaal ook "uitzetten". Maar ja, een dag later komt de systeembeheerder langs en Word wordt dan gewoon opnieuw geinstalleerd. Ik kan natuurlijk ook een Word macro'tje schrijven, die autocorrectie voor drie minuten uitzet, zodat ie mijn woorden even niet corrigeerd, dat ik eventjes ongemerkt kan zondigen, om vervolgens autocorrectie weer aan te zetten, zodat hopelijk de systeembeheerder er niet achterkomt.



Maar dan voert de systeembeheerder later een regime in, waarmee Word macro's worden verboden. Gelukkig heb ik vrienden in de medenzeggenschapsraad en kan ik op die manier ervoor zorgen dat uiteindelijk het radardetectorverbod een paar keer wordt uitgesteld en misschien wel wordt geseponeerd. Maar ondetussen bevind ik mij in een strijd tegen mijn systeembeheerder, die vind dat mijn woorden automatisch gecorrigeerd moeten worden, terwijl de kwaliteit van het verhaal dat ik wil schrijven door die maatregel eigenlijk achteruit gaat.



De systeembeheerder begrijpt mij niet en wil mij eigenlijk ook niet begrijpen. Henk Westbroek had een mooie uitspraak, als antwoord op de vraag waarom hij Leefbaar Utrecht had opgericht: "Die lieve mensen in het gemeentelijke bestuur van Utrecht, hadden het beste met de bevolking voor, ze waren alleen even vergeten te vragen wat die mensen nu eigenlijk wilden.". Mijn systeembeheerder schijnt bijzonder impopulair te zijn onder het personeel, maar omdat hij op goede voet staat met de staff (directie adviseurs), is hij zijn baan nog niet kwijtgeraakt. De directie kan afgezet worden via de medezeggenschapsraad, maar de staff blijft en dus ook mijn systeembeheerder. Zelf spreek ik de staff bijna nooit. Maar goed, terwijl de verkiezingen weer voor de deur staan snap ik ondertussen wel dat ik niet zoveel aan stemrecht heb.



Bovenstaande cyclussen kosten de overheid enkele miljoenen Euro's per jaar, terwijl deze toestand uiteindelijk Flitsland een heleboel vrije tijd en "liefdadigheidsgeld" kost. Daarbij moet gezegd worden dat Flitsland niet eens de prominente opponent is in deze strijd. Flitsland is de meest openbare vorm van die opponent. De echte opponent is de burger, iemand die misschien nog nooit van flitsland heeft gehoord. De echte opponent is zelfs die burger, die in de overtuiging leeft dat hij/zij een voorbeeldig chauffeur is.



Maar wat is nu een effectieve methode om die systeembeheerder eruit te krijgen? Wat is nu een effectieve methode om de cyclus te doorbreken? Er is helaas te weinig animo om te staken. Je "aan de regels houden" verandert ook niks, want dan krijgt de staff en de directie alleen maar de bevestiging dat hun "beleid" werkt. Bovendien kan ik dan niet mijn verhalen schrijven met de vrijheid die ik nodig heb om een mooi verhaal te kunnen schrijven.



Als iedereen stopt met schrijven, dan gaat het bedrijf failliet en dan raak ik mijn baan kwijt. Moord is voor mij een ethische onmogelijkheid. WordPerfect is een alternatief waarmee ik ver kom, maar nooit tot het eind van mijn verhaal en is dus eigenlijk geen alternatief. Dus de meest humane vorm, om van die verschrikkelijke systeembeheerder, Koos Spee, af te komen, is door ervoor te zorgen dat de werkzaamheden die hij verricht, de relatie die ik met hem heb, zo ongeloofelijk duur te maken, dat in het kosten/baten plaatje mijn systeembeheerder meer een financieel probleem dan een oplossing wordt.



De normen en waarden discussie in Nederland gaat altijd over conformisme - je wel of niet aan de wet houden. De normen en waarden discussie gaat in Nederland nooit over mensen. De burger wordt namelijk beschouwd als machine en de overheid is een machine die controleert of de burgermachine nog wel machinaal is. Daarom is 3km/u te snel rijden een doodzonde die U kunt afkopen. Maar U hoeft zich daar niet schuldig over te voelen, U helpt namelijk mensen in de samenleving, die dat geld goed kunnen gebruiken.



Want die politieke cyclussen houden mensen aan het werk. Zij biedt namelijk werkverschaffing in de justitiele kringen, de politie kringen, de verkeerskringen en de technische kringen (leveranciers van apparatuur). Met uw gescheur sponsort U ook nog de monden van bijstandsmoeders en haar kinderen. Met uw gescheur kan straks één van uw vrienden naar een oorlogsgebied gestuurt worden. Tja, die zes tientjes komen echt terecht in de algemene middelen. Ik kan U vertellen, dat Flitsservice wordt bezocht door snelheidscontroleurs, die het volgende motief hebben voor hun carrierekeuze: inkomen.



Er zijn natuurlijk ook andere invalshoeken. Dat verkeersland louter en alleen uit dit soort cyclussen bestaat verwerp ik. Het snelheidsbeleid heeft namelijk neveneffecten op het niveau van de samenleving in zijn geheel. Vorig jaar zijn er namelijk ruim 231 duizend bezwaarschriften ingediend.



Conclusie, het snelheidsbeleid "corumpteerd" de bevolking, want de meeste bezwaarschriften zijn onterecht. Noem het protest of burgerlijke ongehoorzaamheid, een grote groep burgers is bezig om zichzelf te trainen om de regels in het eigen voordeel uit te leggen en de strijd aan te gaan tegen de overheid. Het begrip "calculerende burger" was al een probleem voor de overheid en dat "probleem" groeit heden ten dage met grandioze krachten. Ze waren even vergeten te vragen wat de mensen nu eigenlijk wilden. Zo ziet U dat de overheid niet echt het beste met ons voor schijnt te hebben. Wellicht is de Europese agenda belangrijker dan uw rechtvaardigheidsgevoel.



Flitsland is bij uitstek -de- profilering van de burger die de strijd met de staat aangaat tegen de leugens van ons geliefd overheidsapparaat. Maar flitsland heeft raakvlakken met andere geleden van onze samenleving. Zolang het spel niet doorbroken wordt, is de burger niet tevreden en is de strijd nabij. De normen en waarden discussie kan nog lang duren; zeker als het om zo ongeloofelijk veel geld gaat en zolang we voor achterlijke redenen zo ongeloofelijk genaaid worden.



Die strijd zal de ambities van dwangmatige leugenaars als die van Koos Spee en 3VO tot de laatste zucht dwarsbomen! Het draait om geld en dan is er heel erg veel geoorloofd!



Die normen en waarden bepalen wij zelf wel, daar hebben we geen overheid voor nodig en al helemaal geen belangenorganisaties die even waren vergeten te vragen wat de mensen nu eigenlijk willen.