De zwakste schakel





 

Het moet rustiger op onze wegen. Het wordt te druk. Dan maar voor de "duidelijkheid" zerotolerant flitsen en boetegeld innen.



Het verkeersbeleid lijkt krom, maar met wat achtergrond informatie wordt het begrijpbaar. Dat is niet hetzelfde als het er mee eens zijn.



We zien het aantal verkeersslachtoffers dat op onze wegen valt als een probleem. De oplossingsstrategie voor dit probleem is de laatste tijd te vergelijken met aanpassen van een ketting naar zijn zwakste schakel.



De zwakste schakel wordt hierbij als hulpeloos en als "verloren" beschouwd. Vandaar dat de automobilist volgens het manifest rustig rijden van 3VO minder snel mag rijden, zodat fietsers en voetgangers veilig door rood kunnen oversteken. Iets doen aan de zwakste schakel kan wel, maar dan moet het wel passen in de grote lijnen van onze overheid.



De gemaakte keuzes worden bepaald door de kant waar je aan staat. 3VO komt op voor de zwakkere verkeersdeelnemers, fietsers en voetgangers. Deze organisatie doet weinig voor de automobilist anders dan dat zij anti mobiliteitsdoelstellingen nastreeft.



De oplossingsstrategie van de zwakste schakel heeft nogal wat consequenties. Volgens voorspellingen zal de komende jaren het aantal verkeersslachtoffers stijgen omdat de babyboomers vergrijzen. Tegelijkertijd neemt het autobezit toe en daarmee ook het aantal gereden kilometers. De jonge, kwieke verkeersdeelnemer zal zich dus moeten aanpassen aan de vergrijzing op de weg, door rustiger te rijden. Dit terwijl er nauwelijks controles bestaan op rijden onder invloed. Dit terwijl de invloed van medicijnen in de toekomst merkbaar zullen zijn op onze wegen.



De laatste paar jaar wordt het steeds moeilijker om het aantal verkeersslachtoffers terug te dringen, zonder mobiliteitsoffers te maken. De strategie om de ketting aan te passen naar zijn zwakste schakel biedt uitkomst. Dat moet natuurlijk wel onderbouwd worden anders wordt het in de samenleving niet geaccepteerd.



Vandaar dat de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid de laatste jaren rapporten publiceert van "stropdasniveau". Dit is naar de volgende kromme redenering: "Het aantal verkeersdoden dat een stropdas droeg is 10%, door de stropdas in het verkeer te verbieden, besparen wij per jaar 98 verkeersdoden per jaar". Zelfs als dit fictieve onderzoek echt uitgevoerd zou zijn, behoeft het weinig uitleg dat het onderliggende probleem dieper zit en zeker op een andere manier opgelost kan worden.



Vaak is de stropdas minder zichtbaar en publiceert men een logisch klinkend verhaal. De burger mag vervolgens naar het vaag klinkende verhaal van de waarzegger zelf de specifieke gebeurtenissen invullen. "Ja inderdaad, ik zie eigenlijk wel vaak iemand die.".



Veel recentelijke studies van SWOV zijn oppervlakkig, eenzijdig en politiek gekleurd. Ze zijn volgens het principe van "spuug niet in de bron waar je uit drinkt". Veel onderzoeken worden gefinancïeerd door het ministerie van Verkeer en Waterstaat.



Het verhogen van de minimum leeftijd voor het berijden van een brommer is een actueel voorbeeld, waarbij onderzoek op stropdasniveau heeft geleid tot het aanpassen van de ketting naar zijn zwakste schakel. De stropdas lijkt hier onzichtbaar, want men kan deze maatregel heel goed uitleggen. Alsof de complete brommerrijdende jeugd uit is op een verkeersongeval. De maatregel neemt het slechtste in de mens als uitgangspunt.



Natuurlijk kennen veel automobilisten de schoffies die de verkeersdeelname lastiger maken. Maar laten we even verder kijken dan alleen deze ergernis. De jeugd is er niet op uit om een verkeersongeval te krijgen of te veroorzaken, net zo min is iemand die de snelheidslimiet lichtelijk overschrijdt hier op uit.



Automobilisten die zeker in het afgelopen decennium het rijbewijs hebben gehaald, hebben daarmee een belangrijke voorsprong op de brommerrijders; zij hebben een gedegen verkeersopleiding gehad en verkeersinzicht gekregen. Brommerrijders hebben die opleiding niet. De keuze is afhankelijk aan welke kant je staat.



Men koos voor minder mobiliteit in plaats van het correct opleiden en begeleiden van de jeugd. Dat het educatieve prutswerk vanwege het brommerrijbewijs heeft gefaald mag geen excuus zijn om nu opeens uit te gaan van de onwillendheid van de jeugd!



De jeugd wordt met de verhoging van de brommer leeftijd afgestraft voor haar gebrek aan kennis en verkeerservaring. Hiermee wordt ook de ervaringsleeftijd verhoogd en zal er een verschuiving plaatsvinden in verkeersproblematiek.



Een vergelijkbare maatregel die nog op stapel ligt is het verbod om de jeugd om 's nachts auto te laten rijden. We hebben het over mensen tussen de 18 en de 24 jaar. Dit is een voorstel van SWOV, gebaseerd op onderzoek van stropdasniveau. De jeugd die zich wel veilig door het verkeer weet te werken heeft hieronder te lijden. Weer die ketting die zich naar de zwakste schakel moet aanpassen.



Het nachtelijke rijverbod voor de jeugd introduceert een nieuwe vicieuze cirkel. Het is vergelijkbaar met de solliciterende afgestudeerde student die afgewezen wordt wegens gebrek aan ervaring. Zo krijgt de jeugd immers geen ervaring.



Deze consequenties hebben allen te maken met keuzes. De gemaakte keuzes liggen in lijn met het verdrag van Kyoto, waarin vastgelegd is hoeveel de CO2 uitstoot ieder land terug moet dringen.



Onze overheid maakt steeds weer de keuze voor minder mobiliteit. SWOV mag uitleggen dat dit goed is voor de verkeersveiligheid. Spee mag de gemotoriseerde verkeersdeelnemer pesten met onzinnige boetes. 3VO mag op de barricades springen met de boodschap "fietsen en lopen is goed, gemotoriseerd is fout".



En zo betaalt de automobilist zich bont en blauw aan zijn eigen frustraties, zijn eigen paria status en zijn eigen graf; wetenschappelijk onderbouwt (SWOV), juridisch onderbouwt (BVOM) en moreel onderbouwt (3VO).

 
 
Bron: Bron:  Flitsservice.nl
 
  21-1-2004  


|

FlitsKaart