Een boete maakt meer kapot dan de overheid denkt. Die conclusie mag je wel trekken uit de stortvloed aan reacties die de redactie kreeg op een oproep aan lezers om te vertellen over bekeuringen en de afwerking ervan.

In de ogen van gedupeerden onterecht verkregen boetes zitten nog jaren na dato als een graat in de keel. Voelbaar, als het gebeuren weer wordt opgerakeld.

Jaren geleden ben ik eens aangehouden op de snelweg, naar een parkeerplaats gedirigeerd en daar beboet omdat de agent meende dat ik zonder gordel reed. Toen ik er op wees dat ik de gordel toch om had, zei hij dat ik dat na zijn stopteken pas had gedaan. Ik was boos en had mij vast voorgenomen tot het eind te procederen. In mijn dromen zag ik mij al verdwijnen in een cel. En op weg daar naar toe als held in het NOS-Journaal figureren. Maar ik ben er te laf voor geweest. Jaap Lodewijks vs De Staat. Uitslag: kansloos. De moeite toch niet waard. Dan maar wat minder boeken in de kast.

Ik ben dus uitermate trots op alle mensen die wel hebben doorgeproduceerd. Tot aan het gerechtshof in Leeuwarden, want dat loont namelijk. Als puntje bij paaltje komt haakt het Openbaar Ministerie dan opvallend vaak af. Zo melden wij op onze voorpagina. Het OM heeft kennelijk geen zin al die verweerschriften te schrijven. Blijkbaar maakt de overheid - net als de burger - ook een kans- en energieberekening.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom 'mijn' agent zo'n hardnekkig belang had om in zijn eigen gelijk te blijven geloven. Ook kan ik mijn gevoel van 'kleinheid' tegenover een mens in uniform snel oproepen.

Dat laatste blijft langer hangen dan het gekissebis over de boete zelf. Ik heb ik er veel van geleerd. Ik ben er ook wel een beetje trots op dat ik mijn boosheid onder controle heb weten te houden. Een agent is tenslotte ook maar een mens.Met het recht fouten te maken. Jammer dat ik nooit zal weten hoe hij op het geven van deze boete terugkijkt.