Vanaf het moment van introductie in 1997, verloor het snelheidsbeleid in
rap tempo het draagvlak van de bevolking. Anti-flitssites werden opgericht en protest bestond uit fotoreportages en bezwaarschriften. De successen van de anti-auto lobby zijn nu het tij aan het keren, met alle gevolgen van dien.



In de afgelopen weken zien we een aantal zaken gebeuren. De laser-gun
wordt als meetmiddel verboden, maar Koos Spee gaat - volgens verwachting - in beroep. Een woordvoerder van het politie korps te Breda, Rien van Kuik, keurt een actie van een keukenbedrijf af, waarbij een radardetector bij een keuken cadeau wordt gegeven. Dhr. Van Kuik beweert dat een detectorbezitter het liefst met 80 op een kruispunt een kind zou willen scheppen.



Snelheidsovertreders worden steeds vaker snelheidscriminelen. Daarbij
heeft justitie zich beter georganiseerd om snelheidscriminaliteit te bestrijden, dan ieder andere vorm van criminaliteit. Het AVV is bezig met een herdefinitie van verkeersaggressie, waarbij sneller dan 21 te snel in de toekomst behalve met een snelheidsbekeuring, mogelijk ook nog eens met een artikel 5 wordt bestraft.



Twee berichten in de afgelopen week spanden de kroon. 3VO, Milieu Defensie
en de Dierenbescherming hebben hun handen ineen geslagen en een manifest geschreven waarin zij pleiten voor landelijke lagere snelheidslimieten, behalve op auto- en autosnelwegen, behalve de stukken die dichtbij een stad liggen. Dit manifest is vervolgens tweede-kamerbreed ondertekend, met uitzondering van de VVD, de LPF en LN.



Het tweede bericht vermeldt dat justitie de strijd met
bezwaarschriften
anders gaat aanpakken. De verdachte wordt namelijk beschuldigd van misbruik van de procesgang en krijgt bovenop zijn bekeuring een extra boete van zo'n 161 Euro. Mensen worden daarmee ontmoedigd om nog een bezwaarschrift in te dienen. Dit mag je gerust klasse justitie noemen.



In sommige delen binnen flitsland wordt al geroepen om de
strijdwoorden te
begraven en de strijdbijl uit de kast te halen. Ongeacht de geweldsvorm, georganiseerd of willekeur, is mijn persoonlijke voorspelling dat we hier meer van gaan zien. Niemand krijgt hierin mijn aanmoediging, maar dit is mijn persoonlijke analyse van de maatschappelijke krachten die zich, overigens al jaren, ontwikkelen.



Deze analyse baseer ik op de volgende gebeurtenissen.
Verkeersonveiligheid
is jarenlang een bijzonder groot probleem geweest. Zeker de afgelopen jaren is hierin een bijzonder positieve ontwikkeling geweest. Echter, het moet beter. Daar waar de verkeersveiligheidsorganisaties jaren geleden nog over de oceanen konden varen, zien zij tegenwoordig al de kust. De kust is bedreigend voor het voortbestaan, dus moet de kust worden afgegraven. Twee jaar geleden vertelde een woordvoerder van TNO aan een journalist dat zij met de handen in het haar zaten, ze wisten niet meer welke maatregel nog te nemen om het verkeer nog veiliger te maken. Het SWOV introduceerde een kustafgraving in November 2001, waarin zij het begrip "vermijdbare ongevallen" introduceerde. Maar, waar trek je de grens, want ieder ongeval is vermijdbaar. Die grens is natuurlijk wel bepalend voor mobiliteit, of eigenlijk, immobiliteit.



Zowel het SWOV, 3VO, als BVOM maken zich stelselmatig schuldig aan wan-voorlichting. De aanwezige kennis over verkeersveiligheid is bijzonder groot en bijzonder breed. Echter om de eigen idealen te realiseren, praktiseren de organisaties het zogenaamde "selectief shoppen" in gebruikte verkeerskennis. Om de eigen doelstellingen kracht bij te zetten, pakken zij bepaalde onderzoeken uit een hele grote bibliotheek, terwijl heel bewust, andere onderzoeken in het rek blijven staan.



Dit zijn voornamelijk de praktijken van het SWOV, terwijl 3VO en BVOM zich bedienen van tweedehands informatie, welke kritiekloos wordt ontvangen. Daarbij begrijpen de medewerkers van deze organisaties volstrekt niets van de bevindingen van het SWOV en geven vervolgens de verkeerde voorlichting aan het volk. Overigens heeft Koos Spee van BVOM een contract met het SWOV. Dat betekent dat mensen binnen het SWOV zich opzettelijk schuldig maken aan het selectief shoppen naar kennis ten behoeve van het eigen gelijk.



De kentering in de publieke opinie zit hem in het feit dat onder de bevolking steeds meer mensen zich gaan realiseren dat de voorlichting niet deugd, daarbij bestaat er een groeiende ergernis over het verkeersbeleid en met name het snelheidsbeleid. Het begrip ebt weg, mede dankzij de hoge opsporingsprestaties voor snelheidsovertredingen, terwijl andere opsporingsprestaties bijzonder te wensen over laat. De politie krijgt prioriteiten opgelegd waarmee mensen (burgers, politie en politici) zichzelf niet kunnen verzoenen, echter, Koos Spee sluit hiervoor de ogen en gaat gewoon door.



De publieke opinie wordt in deze zaak volslagen genegeerd door
organisaties als 3VO, BVOM, en het SWOV. Daarbij maakt 3VO zichzelf ook nog eens stelselmatig schuldig aan de verspreiding van ondeugdelijke informatie - ik noem dat tegenwoordig opium voor het volk. Het stelselmatig negeren van de publieke opinie, heeft in politiek den Haag geleid tot de opkomst van Pim Fortuyn en een aardverschuiving in het politieke landschap. Na de moord op Pim Fortuyn riep Wim Kok op tot kalmte. Kok begreep duidelijk het gevaar van de maatschappelijke krachten in onze samenleving. De opinie binnen deze krachten waren namelijk aan het verschuiven: "als we het niet krijgen, dan komen we het halen". De coalitie van Balkenende was onder ander bedoeld om deze krachten tot kalmte te manen, de politiek had werkelijk geen andere keus.



Het stelselmatig negeren van de publieke opinie met betrekking tot het
verkeersbeleid zal in mijn analyse, vroeg of laat, leiden tot excessen. Flitspaalvandalisme is daar nog een humane vorm van. Mindere humane vormen zijn inmiddels, in ons land, ook al voorgekomen. De democratie heeft op 15 mei dit jaar verloren; een uitspatting van een jarenlang bestaand probleem: de democratie is uitgevonden om de wensen van de mensen te verdedigen. Terwijl het elitaire electoraat voor hun prima-donna gedrag op 15 mei werd afgestraft. De methode hiervoor was stemgedrag.



In Flitsland houdt men zich al druk bezig met de vraag, hoe houden we
Koos
Spee tegen?



Ik vrees het ergste.