12 FEBRUARI 2003 - DEVENTER - Het recept voor videosurveillance is eenvoudig. Je neemt een snelle maar onopvallende auto, bevestigt een camera achter de voorruit en gaat het verkeer in, op jacht naar wegpiraten. Dient de eerste zich aan, dan is het een kwestie van camera aan en achtervolgen.



Zijn er genoeg bloedstollende manoeuvres vastgelegd, dan is het tijd voor het stopbord en kan de verkeerszondaar zijn eigen capriolen terugzien op video. En het levert nog sappige scènes voor een televisieprogramma op óók. Programma‘s als Blik op de Weg léven van dat soort opnames.



Maar het gaat om méér dan alleen het vastleggen van dergelijke bloedstollende manoeuvres op de weg, verzekert Rob Polak, sinds vijf jaar videosurveillant van de politie IJsselland. Achter deze vorm van verkeerscontrole zit wel degelijk een uitgebreidere filosofie.



Die filosofie heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld bij de regiopolitie IJsselland, één van de eerste korpsen in Nederland die de videocontrole doorontwikkelde. Inmiddels is de werkwijze van de Overijsselse politieregio aangewezen als dé methode voor het gehele land en is IJsselland praktijkregio geworden voor korpsen waar het videotoezicht nog in de kinderschoenen staat.



Bij veel mensen helpt de aanpak van het videoteam. Bij sommigen ook niet. ‘Daar breek je er niet doorheen. Ze wanen zich onaantastbaar in hun dure, veilige auto met airbag. Jammer, maar die komen we dan een paar maanden later wel weer tegen. Nee, dat vind ik niet frustrerend. Ik weet dat we goed werk doen.‘



Deze ochtend heeft iedereen zich in elk geval keurig aan de regels gehouden. Polak: ‘Zo gaat dat: de ene keer gebeurt er van alles, de andere keer wordt er netjes gereden. Dan ben ik blij. Wij hoeven niet te scoren.‘