Zaterdag 20 mei 2006 - VOOR Pierre Driesen uit Oosteind kan dit weekend niet meer kapot. Na jaren ergernis is gisterochtend, zonder het best gerechtvaardigde ceremonieel, de flitspaal uit zijn voortuin aan de Provincialeweg in Oosteind gehaald. Zo maar ineens.



Pierre Driesen kijkt in de heftruck toe hoe medewerkers van de gemeente flitspaal voor zijn huis weghalen.



Weg was hij. Weg bonk roest, weg werkloos stuk amorf. Met je verticale O-profiel!



Hoe anders was dat tien jaar geleden toen de snelheidsradar werd geplaatst. Betrokken als hij toen al was bij Oosteind, ging Driesen onmiddellijk akkoord met het moderne apparaat in zijn tuin. De fraai vormgegeven camera bevorderde immers de verkeersveiligheid in het dorp, dus zet maar neer! Snelheidsduveltjes zouden voortaan genadeloos in de kraag worden gevat!



Maar na een paar jaar is het laatste rolletje uit het flitsmechaniek gehaald. In plaats van de snelheid van passanten te controleren deed het voorwerp niets anders dan staan. Dag in, dag uit. Alleen maar staan. Passanten wezen fluisterend: ‘Wat staat daar nou?’ Met als antwoord: ‘Ooit een flitspaal.’



En dat begon Driesen op zijn zenuwen te werken. Bovendien werd de paal gevandaliseerd. De staander werd beschilderd en zelfs een keer bijkans in de brand gestoken.



Nu is de maat vol. Dit kan niet langer, vond Pierre Driesen toen al. Drie maanden geleden beplakte hij de schoendoos-op-paal met affiches van Gemeentebelangen. Dat is geen mannenkoortje, dat een optreden zag aangekondigd, maar een politieke beweging in Oosterhout. Zo gaf Driesen het onding toch een functie.



Vincent van Gils merkte dat op en Vincent van Gils stond op de lijst van Gemeentebelangen. Waar de een zijn woongenot zag stijgen, rook de tweede politiek gewin. „Ach Driesen“, zei Van Gils, „ik regel dat wel even!“



Driesen stemde op Gemeentebelangen en Van Gils schakelde zijn indrukwekkende netwerk in. En hield woord. Via via, terug en weer verder kregen Van Gils en zijn politieke medestanders het voor mekaar dat de paal ‘non grata’ werd verklaard.



En gistermorgen, toen de haan net zweeg, kwamen stoere mannen met werkpakken en grof gereedschap om de genadeklap uit te delen.



Verliest de familie Driesen nu niet haar goudmijn? Want zo werd er toch in de volksmond over gepraat. „Nee, absoluut niet. We konden echt niet elke week gaan uit eten van de opbrengst.“



„Het enige voordeel, dat de paal ons gaf, is dat we konden zeggen dat we bij die flitspaal aan de Provincialeweg in Oosteind woonden als mensen daar naar informeerden. Dat is nu voorbij.“



Nu wonen de Driesentjes op de plaats waar ooit een stalen box snelheid checkte.



En de flitspaal? Die heeft inmiddels de omvang van een pocketcamera gekregen.