DEVENTER - 23 MAART 2002 - Een ‘achterbakse bak‘. De klikkende kliko waarmee in deze regio op snelheid wordt gecontroleerd, doet het imago van de politie geen goed. Het fenomeen snelheidscontrole op zich zorgt al voor een nare bijsmaak bij veel bestuurders, maar die ‘gluiperige verpakking‘ van de camera wordt nóg irritanter gevonden.



"Eigenlijk is het vreemd: de bestuurder houdt zich niet aan de snelheid, maar de kliko heeft het gedaan‘‘, zegt Hans Broeks, projectleider van het Team Verkeers Veiligheid van de politieregio IJsselland. Hij doet moeite om een ander (hard) oordeel over controles en politie te weerleggen. "Wij zijn niet achterbaks. Onze kliko evenmin. Dat woord impliceert dat de politie in het geniep allerlei controles houdt, erop gericht om de weggebruiker te pesten. Niets is minder waar: de politie is juist zeer open over controles en controlemiddelen.‘‘



Broeks doelt onder meer op de snelheidscontroles die via de media worden bekendgemaakt. "In kranten en op televisie wordt veel aandacht besteed aan onze methoden. Er zijn vaak items over de kliko, lasergun of flitspalen. Iedereen heeft dus de mogelijkheid om te weten hoe wij te werk gaan. Ook over de belangrijkste controleplekken doen wij niet geheimzinnig. Daarnaast zetten wij borden langs de weg die mensen erop attent maken dat er gecontroleerd wordt.‘‘



WEERZIN
Dat de kliko een verpakking is die weerzin kan oproepen, beaamt Broeks. "Het product behoort niet op een natuurlijke manier tot een weg zoals bijvoorbeeld een hectometerpaaltje. Maar daarin past geen camera. Toch is er wel degelijk goed nagedacht over deze keuze. De verpakking mag niet al te opvallend zijn. In het kader van de verkeersveiligheid willen we immers een grote pakkans realiseren. Daarnaast moet die verpakking prettig hanteerbaar zijn voor de handhavers en weerbestendig. Een kliko bezit die kenmerken: hij valt niet op langs een straat, hoeft niet elke keer opnieuw te worden opgebouwd, kan zo achterin een transporterbusje worden geladen en is bovendien bestendig tegen weer en wind.‘‘


Naast laserguns en video-auto‘s beschikt de politieregio IJsselland over zes klikkende kliko‘s. Die bakken zijn bij de gemeente gekocht. Een fabrikant heeft vervolgens de radarapparatuur ingebouwd. Een kliko kost inclusief de apparatuur ongeveer 45.000 euro. "Simpel gezegd zijn er twee gaten in elke kliko geboord‘‘, legt Broeks de gewijzigde constructie uit. "Achter het ene gat, afgedicht met plexiglas, zit de camera verborgen. De tweede opening - meer onderin de bak - is voor de flitser.‘‘



INTERIEUR
Het interieur van de kliko is een bonte verzameling van draden en techniek. Ook is een antenne ingebouwd, die in combinatie met de apparatuur de snelheid van een passerend voertuig kan meten. Camera en flitser klikken pas als een passant de vooraf ingestelde drempelsnelheid overschrijdt. Het kunststoffen omhulsel van de kliko heeft geen effect op die signalen: ze gaan er feilloos doorheen.
"We kunnen de kliko bijna altijd op welke plek dan ook neerzetten‘‘, zegt Broeks. "We zoeken daarbij zoveel mogelijk afwisseling in locaties. Staat de kliko steeds op dezelfde plek, dan stelt de automobilist zich daarop in. Hij neemt zijn voet even van het gas, passeert de bak, en accelereert weer. Daarmee is de verkeersveiligheid niet gediend.‘‘



Een ding lijken die wisselende controleplekken wel gemeen te hebben: de directe beschutting van een lantaarnpaal, boom of muurtje. "Dat is dan puur toeval‘‘, meent Broeks. "Wij controleren langs het hele traject, zijn niet bewust op zoek naar strategische plekken.‘‘
"Wel kiest de verkeerstoezichthouder vaak een veilige locatie voor de kliko‘‘, vervolgt Broeks. "Om de apparatuur te beschermen tegen eventuele agressieve bestuurders wordt de bak niet open en bloot langs de weg geparkeerd. Is een passant geïrriteerd, dan kan hij de kliko maar moeizaam rechtstreeks als biljartbal gebruiken.‘‘