Ongeacht de toename van het aantal verkeersslachtoffers wil SWOV de snelheidsbegrenzer. SWOV wil ook subsidie om aan te tonen dat die toename van het aantal verkeersslachtoffers er niet komt. De snelheidsbegrenzer wordt de nieuwe techniek van ellende.



Nee heb je, ja kun je krijgen. En als je nee hebt gekregen, kun je er altijd een ja van maken. Zo kan een jongetje van 8 jaar oud aan zijn vriendjes vertellen dat hij verkering heeft met een prachtig meisje, terwijl het leidend voorwerp hier zelf nog niets van weet. Het verschil tussen kinderen en volwassenen schijnt het 'in kennisstelling' te zijn.



Als allerlaatste afstudeeroptie en met tegenzin deed een aantal jaar geleden een stagiaire onderzoek naar de snelheidsbegrenzer voor SWOV. Het project ISA (Intelligent Speed Adaptor) werd door de studente uitgevoerd en zij kwam erachter dat deze maatregel nooit van zijn leven zou gaan werken. Dat was de conclusie van de werkversie die nooit openbaar is gemaakt. SWOV gooide haar eigen marketing en politieke sausje er overheen en vond in tegenstelling tot de student dat SWOV een nieuw voltooid wetenschappelijk bewijs erbij had gekregen dat de snelheidsbegrenzer in iedere auto een prachtige maatregel is.



Dat schept vertrouwen in deze organisatie. Nee heb je en ja kun je maken. Dit moet wel een nieuwe wetenschappelijke stroming zijn. Maar politiek is niets anders dan de auto te benoemen tot genot of gevaar.



SWOV heeft ook meer onderzoek gedaan naar de snelheidsbegrenzer, u raad het al, dat was een volslagen succes. Hoewel het onderzoek uit 2001 inhoudelijk niets voorstelde, acht men hoge waarde aan dit rapport. SWOV wordt inmiddels vergelijkbaar met het Openbaar Ministerie. Het OM heeft namelijk niet meer de opdracht tot waarheidsvinding maar de opdracht om de eerste de beste die van een zaak verdacht wordt te veroordelen. Zo heeft SWOV ook niet meer de doelstelling tot waarheidsvinding, maar de doelstelling om het volk te belazeren en haar product 'wetenschappelijk onderzoek' te noemen.



Of dit meer verkeersslachtoffers eist? Daar heeft SWOV toch niks mee te maken! Die denken alleen aan hun subsidie om de werkende mensen aan het werk te houden!



De snelheidsbegrenzer beperkt de automobilist in zijn snelheid. Als de automobilist boven die snelheid dreigt te komen, dan wordt de gaskraan dichtgeknepen. Dat betekent dat de automobilist minder controle heeft over zijn voertuig. Er wordt altijd geargumenteerd dat de automobilist minder controle over zijn voertuig heeft bij hogere snelheden en dat dit slecht is voor de verkeersveiligheid, nu met de snelheidsbegrenzer heeft de automobilist nog minder controle over zijn voertuig, dan bij hogere snelheden.



Je zal maar even iemand moeten ontwijken en je kunt even niet boven die limiet komen om die botsing te vermijden. Mensen maken iedere dag miljoenen autobewegingen om een botsing te ontwijken en met succes! De snelheidsbegrenzer snijdt in die kansen om zulke botsingen te ontwijken! Nee, dat is geen academisch argument, dat is een realiteit die heden ten dage verkeersslachtoffers bespaart! Snij in die mogelijkheid en de slachtoffercijfers zullen tot grote hoogte stijgen!



Maar ja, SWOV gelooft nog in de maakbaarheid van de samenleving en wij zullen allen moeten wennen aan die snelheidsbegrenzer, een hobbel die we maar moeten nemen. Waarschijnlijk is de oplossing voor dit probleem beter uitgedacht dan het ooit in de praktijk zal kunnen werken. Dat zie je wel vaker bij SWOV, die eerst de samenleving op een tekentafel ontwerpt, vervolgens erachter komt dat het ontwerp niet overeenkomt met de werkelijkheid en vervolgens de samenleving gaat straffen.



SWOV riskeert met haar fantastische plan dan ook een grandioze stijging van het aantal verkeersslachtoffers. Nog plezieriger om te weten, SWOV besteedt al jaren onderzoek naar dit apparaat en dat kost geld. SWOV kwam erachter dat de bevolking geen snelheidsbegrenzer in de auto wil hebben. Toen heeft SWOV een nieuw onderzoek ingesteld om te kijken hoe men het beste dit apparaat bij de mensen door de strot kon duwen. Ook dit onderzoek heeft geld gekost. Tegenwoordig heeft SWOV er tien jaar voor uitgetrokken om de snelheidsbegrenzer bij de politiek acceptabel te maken, ook deze tien jaar betalen wij belasting zodat SWOV zaken kan realiseren die de bevolking tegenstaat.



De snelheidsbegrenzer is werkverschaffend voor SWOV. Via de Duurzaam Veilig principes heeft SWOV al laten kennen dat zij tegen de vrije samenleving is. Of het nu meer verkeersslachtoffers kost of niet, SWOV is voor de snelheidsbegrenzer, al schrijft de onderzoeker haar persoonlijk erotisch dagboek op. En wij automobilisten, tegenstanders van deze maatregelen mogen deze onleefbare standpunten financieren.



Kennis lijkt overbodig te zijn geworden in het debat over de snelheidsbegrenzer. Er is nauwelijks kennis, bovendien wordt de werkelijke kennis niet objectief ingezet, maar naar een persoonlijke voorkeur.



Voorlopig zit SWOV nog tien jaar op onze kosten te bakkeleien over een apparaat dat wij absoluut niet in de auto willen hebben. Natuurlijk kunnen wij draagkrachtige automobilisten alles wel betalen nietwaar?