Woensdag 31 juli 2002 - RAAMSDONKSVEER - Grinnikend zegt vrachtwagenchauffeur Henk Muis: "Zet het maar niet in de krant. Want dan neemt straks iedereen deze weg en wordt het te druk. Dat schiet ook niet op."



Behendig stuurt de ervaren chauffeur zijn vrachtwagen over de N322, de verbindingsweg tussen Zaltbommel en Nieuwendijk. Prima alternatief voor de dichte A27, die voor verkeer vanuit het noorden afgesloten is. Negen dagen lang mag er niemand door.

Henk zit er niet mee. Tevreden zit hij achter het stuur. Blij met de keus die hij gemaakt heeft. "Misschien hadden we ook kunnen doorrijden naar Den Bosch, maar de kans dat het daar feest is, is groot."




Ramp



'Feest' betekent in het jargon van de vrachtwagenchauffeurs files. En als Henk ergens een hekel aan heeft... "Dat went nooit. Het is een ramp. Soms word ik er helemaal gek van."

We zijn naar Utrecht geweest. Met een volle vrachtwagen. Geladen in het distributiecentrum van Leen Bakker in Raamsdonksveer, pal naast de A27. Henk Muis rijdt in de middaguren. "We rijden in twee ploegen. Meestal begin ik rond twaalf uur en doe ik een paar ritten."

Hij is al in Eindhoven geweest en moet nu naar het filiaal in Utrecht. Die winkel is onderdeel van de woonboulevard op Kanaleneiland, aan de rand van de stad. Maandagmiddag kwart over vier rijden we door.

Geen vuiltje aan de lucht. In amper 35 minuten staan we in de Hollantlaan voor de winkel. Een half uurtje uitladen en we kunnen weer weg. Rij maar terug over Rotterdam was de boodschap vanuit het kantoor. "Dat doe ik dus niet", zegt Henk. "Dat is echt een takkeneind om."

Het is ongeveer tien over vijf als we Utrecht uitrijden. "We nemen de A2 richting Den Bosch en vervolgens bij Zaltbommel de N322", ontvouwt Henk zijn strijdplan. "Dat is volgens mij de beste route. Maar ja, we zitten nu wel midden in de spits. Het zal mij benieuwen."

Als we enkele kilometers verder richting Den Bosch worden gedirigeerd, glijden we op de A2 langzaam maar zeker de file in. Henk: "Vanaf dit punt rijd ik normaal in een half uur naar Leen Bakker in Raamsdonksveer. Met een snelheid van 85 kilometer per uur."

Het ziet er even dreigend uit. De ketting van kleurig autoblik op de bloedhete A2 schuift langzaam in elkaar. Henk zucht: "Normaal is de laatste week van juli een leuke week voor ons. Bijna iedereen op vakantie. Kunnen we eindelijk eens relaxed rijden. Krijgen we dit voor onze kiezen."
Ach, als vrachtwagenchauffeur in Nederland je brood verdienen, was vroeger aanzienlijk leuker dan nu. "We rijden constant in colonne", moppert Henk. "Verplicht omdat we vrijwel nergens meer mogen inhalen. Als je een personenauto met aanhangwagen voor je hebt die amper zeventig rijdt, moet je daar keurig achter blijven hangen."

Slaapverwekkend, vindt Henk. "Volgens mij gebeuren er nu veel meer ongelukken met vrachtwagens dan voor het inhaalverbod. De concentratie wordt minder. Als je wel mag inhalen, rijd je veel alerter. Nu sukkel je maar door op de rechterrijhelft."

Met de file valt het inmiddels reuze mee. De vluchtstrook mag als extra rijbaan worden gebruikt en we blijven rijden. Tot bij Zaltbommel, waar we de snelweg verlaten. Henk: "Dat doe ik wel vaker. De N322 is een prima secundaire weg. Niets mis mee."

Af en toe een rotonde, maar voor Henk zijn dat nauwelijks obstakels. We rijden door een typisch Nederlands landschap langs talloze fraaie dorpjes. Henk: "Prachtig toch? Ik kan tachtig rijden, weinig verkeer op de weg en een mooie omgeving."




Bijna leeg



Bovendien, klagen over afstanden in Nederland is nergens voor nodig. Voor we het weten gaan we bij Nieuwendijk de A27 weer op. Een bijna lege snelweg die er uitnodigend bij ligt. Om kwart over zes draait Henk zijn vrachtwagen het terrein bij Leen Bakker op.

Het tijdverlies: amper twintig minuten. Henk: "Valt inderdaad mee. Ik had het erger verwacht. Nog een paar dagen en dan is het leed weer geleden."