Flitsservice, een door vrijwilligers gedreven organisatie die strijd tegen het rigide (snelheids-)handhavingsbeleid van de verkeerspolitie is een actie gestart tegen deze dag.



Het motto van deze actie is: De straat is géén speeltuin



Volgens de woordvoerder van Flitsservice is de straatspeeldag een totaal verkeerd signaal aan kinderen. "De straat is nu eenmaal een plek waar auto's rijden. Als je wilt voorkomen dat er kinderen omkomen in het verkeer, en wie wil dat nou niet, dan is het een stuk verstandiger om de kinderen juist te leren dat ze níet op straat moeten spelen."



Jaarlijks overlijden er ongeveer 50 kinderen in het verkeer. De voornaamste oorzaak hiervan zijn niet de "scheurende" automobilisten, maar juist het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel bij de ouders. Dit uit zich in kinderen die nog steeds niet in de gordel zitten, en zelfs bij een relatief kleine aanrijding wordt een kind dan genadeloos gekatapulteert.



Martijn, woordvoerder van Flitsservice constateert verder dat "ouders tegenwoordig lijken te vergeten om hun kinderen te vertellen dat de straat geen speeltuin is. Iedereen leert zijn kinderen niet met vreemden mee te gaan, zo moeilijk kan het ook niet zijn om ze te leren niet op de rijbaan te spelen."
Ook worden er veel ongevallen geregistreerd die aan pure pech te wijten zijn. Vooral achteruit rijdende auto's in woonwijken zien te vaak een spelend kind over het hoofd. En bijna altijd is het dan een ouder of bekende van het kind die het fatale ongeval op zijn of haar geweten heeft.



"Daarom juist moeten kinderen leren dat ze nóóit op straat moeten spelen. Een ongeluk zit in een klein hoekje, en het zijn precies die kleine hoekjes die onnoemelijk leed veroorzaken. Een te snel rijdende auto wordt door een kind wel gehoord of gezien, juist op langzame snelheid is het vaak een combinatie van slecht oplettende automobilisten en domme pech. Dat de snelheid soms te hoog is in woonwijken is ontegenzeggenlijk waar, maar wie de cijfers goed bestudeert ziet dat het juist niet die snelheid is die kinderen het leven kost.
Het idee dat snelheid de bron is van alle verkeersellende is niets anders dan een onderbuikgevoel. En waar de politiek altijd beweert dat onderbuikgevoelens slecht zijn, is het nu juist dit punt waar men de verkeerde accenten legt." zo sprak Martijn.



De gewone automobilist merkt deze politieke focus op de onderbuik dagelijks door het steeds toenemende aantal 30-KM zônes. Als reactie richting verontruste buurtbewoners wordt de maximum snelheid op normale doorgaande wegen door de politiek vaak te gemakszuchtig verlaagd. Dit resulteert in onbegrip bij weggebruikers, en daardoor een verminderde bereidheid om zich, daar waar het echt moet, aan de snelheid te houden.



Bovendien wijst de praktijk uit dat de politie vaak op die doorgaande wegen controleert, en niet in de woonwijken waar het echte gevaar schuilt. "Te vaak worden controles dáár opgesteld waar het maximum veelvuldig wordt overtreden. Niet omdat zoiets op die plekken gevaar oplevert, maar wel omdat een politieagent geen zin heeft op een plek te staan waar hij slechts een enkele echte asociaal te pakken kan nemen. De voorkeur gaat dan uit naar de plaatsen waar mensen vrijwel automatisch iets harder dan de maximum snelheid rijden." aldus Martijn. "Het cynische is dat dan meestal blijkt dat het juist de klagende buurtbewoners zélf zijn die op de bon geslingerd worden."



Volgens Flitsservice is het erg eenvoudig om de onderbuikgevoelens te toetsen aan de realiteit. Op de website http://www.rws-avv.nl/blik.htm van het ministerie van V&W kan iedere geïnteresseerde exact zien waar ongevallen in de buurt plaatsvinden, en wat daarvan de oorzaak was. Dan blijkt vrijwel altijd dat de oorzaak van ongevallen een andere is dan men meestal denkt. Alcohol, geen gordels, geen voorrang geven en vooral ook onoplettendheid eisen de grootste tol. Flitsservice roept dan ook vooral de politiek en politie op om juist die zaken aan te pakken. "Dat vereist meer inzet dan het plaatsen van een snelheidscontrole of een bordje met het getal "30", maar die inzet betaalt zich dubbel en dwars uit."



Een straatspeeldag, hoe goedbedoeld ook, is nu juist het geven van het verkeerde voorbeeld aan kinderen, laten we onze kinderen nu eens duidelijk maken dat spelen op straat spelen is met je leven. Het is moeilijk voorstelbaar dat juist verkeersveiligheidsorganisaties dit soort straatspeel-initiatieven steunen.