De Britse collega’s meenden een juridisch argument te hebben gevonden dat de doodsteek kon zijn voor de gehele Britse opsporing. Vandaag werd de zaak door de rechter verworpen.



In het Verenigd Koninkrijk ontvangen mensen voor iedere snelheidsovertreding een formulier in de bus, dat vergelijkbaar is met het Nederlandse transactievoorstel. De kentekenhouder is verplicht om de bestuurder te identificeren. Later wordt de zaak voorgebracht voor de rechter die de strafbepaling vaststelt.



Idris Francis werd op 1 Maart 2003 geflitst op de A325 in Hampshire. Zijn Jaguar reed 65km/u waar 50km/u was toegestaan. Op 1 Mei 2003 viel het formulier voor identificatie bij hem in de bus.



Volgens de Britse wet is de overheid verplicht om aan de overtreder bekend te maken dat ie ergens van wordt beschuldigd. Via een simpele handeling kon volgens Francis de betrokkene hier gemakkelijk onderuit komen. De kentekenhouder mag volgens Francis namelijk de ongeopende envelop aan zijn huisgenoot geven en zeggen: “Handel jij dit even af?”.



Als de huisgenoot het formulier invult, niet ondertekend en terugstuurt heeft de betrokkene twee juridische argumenten in zijn zaak. De eerste is, dat de overheid haar verplichting niet is nagekomen omdat de beschuldiging van de overtreding niet bekend is gemaakt. Het niet ondertekende formulier was eigenlijk het hoofdargument van deze zaak.



Door het formulier in te vullen, voldoet de kentekenhouder aan zijn verplichting om de bestuurder te identificeren. Er staat nergens in de wet dat het formulier ondertekend moet worden. Volgens de advocaten vormt de handtekening daarom geen enkel onderdeel van de verplichting om de bestuurder te identificeren.



Het gevolg hiervan is, dat de kentekenhouder aan zijn verplichting heeft voldaan om de bestuurder te identificeren, terwijl het formulier zonder handtekening niet als juridisch bewijs gebruikt mag worden. De wet vraagt immers om identificatie en niet om een juridische verklaring.



In het geval van Francis’s gelijk had een voorlopige doodsteek kunnen zijn voor het gehele snelheidsbeleid in het Verenigd Koninkrijk.



De rechter bepaalde echter anders. Francis kreeg 60 pond boete, plus 364 pond voor proceskosten en aftrek van drie rijbewijspunten. Verder ziet Francis een rekening tegemoet van 8000 pond voor de afwijzing van zijn appèl.



De zaak heeft in Engeland voor nogal wat consternatie gezorgd. Duizenden zaken lagen te wachten op de uitslag van Francis’s zaak.



Francis’s motieven liegen er niet om. Hij wil de snelheidscamera’s weg hebben. “Ze hebben in ons land al meer dan 5000 verkeersdoden veroorzaakt!”. Één van de redenen voor deze verkeersdoden is, dat mensen teveel op hun kilometerteller kijken in plaats van op de weg.



De rechter zal later toelichting geven op de uitspraak. Pas wanneer hierover meer duidelijkheid bestaat zal Francis het Hoger Beroep in overweging nemen.